عناصر مذاب داخل آب، به عنوان مواد جامد معلق در آن حل شده، به عنوان تراز حلال پذیری معروف است. این موارد مذاب شده به عنوان مجموعه‌ای از مواد معدنی، مواد آلی و مواد شیمیایی می‌توانند در آب وجود داشته باشند. میزان توانایی آب برای حل و نگهداری این مواد مذاب شده را می‌توان با استفاده از مقدار TDS (مقدار جامدات محلول) اندازه گیری کرد.

TDS آب چیست؟ به طور کلی، این عبارت به مقدار جامدات متعدد درون آب اشاره دارد. این جامدات می‌توانند شامل مواد معدنی مانند کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم، یون‌ها و اینون‌ها، مواد شیمیایی آلی و آلودگی‌های دیگر باشند. معمولاً TDS به میلی‌گرم در لیتر (mg/L) یا قسمت در میلیون (ppm) اندازه گیری می‌شود.

در صنعت آب‌شناسی، اندازه گیری TDS آب می‌تواند به عنوان یکی از معیارهای کیفیت آب استفاده شود. میزان بالای TDS ممکن است به معنای وجود آلودگی‌های زیستی یا معدنی در آب باشد. با اندازه‌گیری و کنترل TDS آب، می‌توان نشان داد که آیا آب قابل استفاده در منازل یا صنعت است یا خیر.

برای کاهش TDS آب، عملیاتی مانند اسمز معکوس، تصفیه آب با استفاده از فیلتراسیون، استفاده از رزین‌های جاذب یونی، یا استفاده از تصفیه‌گرهایی که مواد معلق را حذف می‌کنند، ممکن است استفاده شود. البته، در برخی موارد، TDS آب برای مصارف خاص مانند الکتروشیمی نیازمندی‌های خاصی دارد.

در نتیجه، اندازه گیری و مدیریت TDS آب می‌تواند در حفظ و بهبود کیفیت آب و استفاده بهینه از آن کمک کند.