میزان خودکشی بالا در افراد مبتلا به بیماری دو قطبی از مهمترین نکات اختلال دوقطبی است.
بیماری دو قطبی یکی از انواع اختلالات خلقی نیز محسوب می‌شود و یکی از فرضیه هایی که در زمینه این بیماری مطرح است این است که ممکن است به دلیل اختلال در عملکرد میتوکندری و یا بیماری‌های میتوکندریایی باشد. بیماری دو قطبی نوعی بیماری روحی روانی هست که بسیار عود کننده است و می تواند نقش ناتوان کننده در زندگی فرد داشته باشد.
افرادی که این بیماری را دارند اگر بخواهیم بصورت خلاصه علائمشان را بیان کنیم، بین دوره شیدایی که در آن فرد دارای انرژی بیش از حد ، خلق بالا و یا تحریک پذیری است به همراه سایر علائم و دوره افسردگی که شامل علائم اصلی به صورت خلق افسرده ، ناامیدی، انزوا، دور شدن از جمع و افکار خودکشی است، میتواند در نوسان باشد.
بیماری دو قطبی بر اساس آمار تحقیقاتی ارائه شده، در بین بیماری های روانی، ریسک عود بسیار بالایی دارد. به طوری که تا ۶۰ درصد بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی میتوانند در طول دو سال از زمان تشخیص بیماری دوره هایی از علائم بیماری را به صورت فاز شیدایی یا افسردگی را با شدت مختلف داشته باشند. بررسی های گام به گام نشان داده که تا ۷۵ درصد در طول پنج سال از زمان تشخیص بیماری ریسک عود همچنان وجود دارد.
در آموزش به اعضای خانواده فرد با اختلال دو قطبی باید به ایشان توضیح داده شود که در موارد شدید بیماری، متاسفانه بیماران می توانند در طول هفته یا در طول روز نوسانات زیادی را نیز تجربه کنند. همین مسئله میتواند تأثیرات منفی بسیار زیادی در زمان تحصیل، کار، روابط خانوادگی و یا عاطفی فرد داشته باشد. اهمیت این مسئله تا حدی است که تا حدود ۱۵ درصد از این بیماران می توانند به خاطر خودکشی فوت کنند و حداکثر پنجاه درصد این بیماران در طول عمرشان افکار خودکشی و آسیب به خود را دارند.
متاسفانه در سالهای اخیر بخصوص بعد از آمدن اینترنت مشخص شده است که درصد بسیار زیادی از افراد در دنیا فقط با مراجعه به سایت ها و با پرکردن تعدادی پرسشنامه در مورد اینکه آیا اختلال دو قطبی دارید یا خیر؟ و سایر بیماری های اعصاب و روان، خودشان به غلط تشخیص میدهند که بیماری دو قطبی دارند!

باید دانست که تشخیص قطعی بیماری دو قطبی فقط توسط روانپزشک است و درمان این بیماری باید توسط روانپزشک و تیم سلامت روانی مثل روانشناس، روان درمانگر و مددکار امکان پذیر است.
انواع مختلفی از درمان برای اختلالات دو قطبی وجود دارد که شامل درمان های دارویی و غیر دارویی هستند.
بعضی از انواع درمان های غیر دارویی اختلالات خلقی شامل: رفتار درمانی، شناخت درمانی، هیپنوتیزم و درمان بین فردی است که در درمان اختلالات خلقی بسته به نوع بیماری تحت نظر روان درمانگر مفید هستند.
داروهای اصلی اختلال افسردگی معمولا شامل داروهای ضد افسردگی هستند، در حالی که داروهای اختلال دو قطبی می‌توانند شامل داروهای ضد روان‌ پریشی و تثبیت ‌کننده خلق هستند. درمان دو قطبی با روانپزشک گزینه اصلی درمان سریع بیماری دو قطبی است.