نوشته اصلی توسط
roya.moghadami
واژه نوروز از فارسی میانه گرفته شده است که در اصل برگرفته از زبان اوستایی است. مردم دوره هخامنشیان به آن نوسارد و نوسارجی (به معنای سال نو) نیز میگفتند. در زبان لاتین بیشتر به صورت Nowruz نوشته میشود که بر مبنای تلفظ فارسی است. همچنین در شهر لکنو هند هرساله عید نوروز جشن گرفته میشود و به آن Nauroz میگویند. این تلفظ بیشتر به فارسی دری نزدیک است.
منشا عید نوروز به درستی مشخص نیست و تاریخچه پیدایش خاصی برای آن تعریف نشده است. اما چیزی که واضح است این است که کوروش کبیر به آن رسمیت داد. برخی آن را به زمان بابلیان نسبت میدهند و برخی زرتشت را بنیانگذار آن میدانند؛ اما به راستی منشا واقعی آن مشخص نیست.
برگزاری جشن و سرور بین ایرانیان باستان جایگاه ویژهای داشته است؛ جشنهایی مانند تیرگان، امردادگان، مهرگان، یلدا، سده و غیره. یکی از مهمترین این جشنها، برگزاری جشن عید نوروز است. عید نوروز با قدمتی بیش از 3 هزار سال، قدیمیترین و اصیلترین جشن ایرانیان است.
در برخی از متنهای کهن مانند شاهنامه فردوسی و تاریخ طبری، جمشید را بنیانگذار جشن نوروز میدانند. در شاهنامه آمده که جم (جمشید) هنگام گذشتن از آذربایجان بر روی تخت پادشاهی بوده است. با تابیدن نور خورشید بر تاج زرین او، جهان نورانی شد و مردم شادمانی کردند و جمشید آن را نوروز یعنی روز نو نامید. از آن پس جمشید این روز را هرساله جشن میگرفت و مردم در سرتاسر ایران به جشن و سرور میپرداختند.
در اوستا آمده است که جمشید به فرمان اهورامزدا به جنگ با اهریمن و سیاهی رفت و هنگامی که توانست بر سیاهی غلبه یابد، بار دیگر خیر و برکت و سبزی را به مردم بازگرداند. مردم پیروزی جمشید بر اهریمن را نوروز نامیدند و در ظرفی جو کاشتند و به شادی پرداختند. جو نماد سرسبزی و خرمی است.
پلازامگ