رپد توکن و رپد بیت کوین چیست؟
اگر به دنیای کریپتو علاقمند هستید احتمالاً تابحال واژه‌های رپد توکن‌ها (Wrapped Tokens) یا رپد بیت کوین (Wrapped Bitcoin) را شنیده‌اید. در این مقاله با انواع رپد توکن‌ها آشنا شده، هدف از ایجاد رپد توکن‌ها را بررسی کرده و نشان می‌دهیم که شما به عنوان سرمایه گذار یا تریدر می‌توانید چه استفاده‌ای از رپد توکن و رپد بیت کوین داشته باشید.
بلاک چین‌هایی مانند بیت کوین و اتریوم دارای پروتکل‌ها و عملکردهای متفاوتی هستند و به دلیل تفاوت‌های اساسی در الگوریتم‌های آنها، این دو شبکه نمی‌توانند با هم تبادل داشته باشند یا به زبان دیگر، نمی‌توانند با یکدیگر گفتگو کنند. با اینکه این تفاوت‌ها باعث می‌شود هر کدام از این بلاک چین‌ها استقلال و امنیت خود را حفظ کنند، از سوی دیگر باعث می‌شود تبادل و همکاری بین بلاک چین‌ها مشکل شود و نتوان داده‌ها و اطلاعات را به راحتی رد و بدل کرد.
به عنوان مثال در صنعت دیفای (DeFi) یا امور مالی غیرمتمرکز نیاز است که جابجایی دارایی‌ها یا ارزهای دیجیتال با سرعت بالا، به راحتی و به صورت مؤثر انجام شود؛ در این مواقع است که رپد توکن‌ها کارایی زیادی دارند.
بعضی از بلاک چین‌هایی که اخیراً ساخته شدند، مانند پولکادات (Polkadot)، دقیقاً برای حل همین مشکل همکاری و تبادل بین بلاک چین‌ها طراحی شده‌اند. اما در این بین نیازی احساس شد که مشکل ارتباطات بین شبکه‌های قدیمی مانند بیت کوین و اتریوم حل شود، و به همین دلیل رپد توکن‌ها بوجود آمدند.
رپد توکن‌های رمزنگاری شده
رپد توکن‌های رمزنگاری شده (Wrapped Crypto Tokens) در واقع رمزارزهایی هستند که ارزش آنها به دارایی دیگری مانند رمزارزهای اصلی، طلا، سهام، املاک و غیره پگ (peg) شده است. از رپد توکن‌ها در پلتفرم‌های دیفای استفاده می‌شود.
رمزارز اصلی در یک خرانه دیجیتال، بسته بندی یا رپد (wrapped) شده و توکن‌های جدیدی از این طریق مینت می‌شوند که از آنها برای انجام تراکنش در دیگر پلتفرم‌ها استفاده می‌شود. رپد توکن‌ها باعث می‌شوند بتوانیم از رمزارز بومی یک بلاک چین در بلاک چینی دیگر استفاده کنیم. به این ترتیب آنها پل‌های ارتباطی میان شبکه‌های مختلف می‌زنند و همکاری و تبادل بین شبکه‌ها را امکان‌پذیر می‌کنند.
رپد توکن‌ها می‌توانند نمایانگر دارایی مختلفی باشند؛ از آثار هنری و کلکسیون‌ها، کالاهای اقتصادی، رمزارزها و سهام گرفته تا ارزهای فیات و املاک. از آنجایی که هر رپد توکن به یک دارایی دیگر پگ شده است، مدیریت آنها باید حضانتی باشد؛ یعنی یک نهاد مرکزی مسئولیت wrap و unwrap کردن دارایی‌ها را به عهده دارد. این خود در زمینه غیرمتمرکز بودن ارزهای دیجیتال مشکل بوجود می‌آورد.
رپد بیت کوین که با نماد اختصاری wBTC شناخته می‌شود اولین بار در بلاک چین اتریوم و از طریق قراردادهای هوشمند استفاده شدند و سرمایه گذاران با استفاده از آن توانستند درآمد ثابت کسب کنند. بیشتر رپد توکن‌ها با اتریوم (ERC-20) و با توکن‌های زنجیره بایننس یا Binance Smart Chain (BEP-20) سازگار هستند.
در کمال تعجب باید بدانید که با اینکه توکن‌های ERC-20 روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند اما اتر (ETH) که رمزارز اصلی این شبکه است با این توکن‌ها سازگار نیست، زیرا قبل از آنها ساخته شده است. بنابراین درست مانند بیت کوین، لازم است اتر هم به حالت رپد (wrapped) در بیاید تا بتواند با دیگر رمزارزهایی که روی اتریوم ساخته شده‌اند یا توکن ERC-20 هستند همکاری کند.
امروزه رمزارزهای بسیاری از جمله بیت کوین (BTC)، اتریوم (ETH)، بایننس کوین (BNB)، سولانا (SOL)، کاردانو (ADA)، متیک (MATIC) و غیره نسخه رپد (wrapped) دارند.
انواع رپد توکن‌ها
بسیاری بر این باورند که استیبل کوین‌ها اولین نوع از رپد توکن‌ها هستند، با اینکه استیبل کوین‌ها تفاوت‌های قابل توجهی با رپد توکن‌های امروزی دارند. به عنوان مثال استیبل کوینی مانند تتر (USDT) توسط دلار پشتیبانی می‌شود. اما تتر در ازای هر USDT، یک دلار در ذخیره خود ندارد، بلکه ذخایر آن شامل دارایی‌های متفاوتی است: پول نقد، سرمایه گذاری‌ها، مبالغ دریافتی از وام‌ها و غیره.
به صورت کلی دو نوع رپد توکن وجود دارند: تسویه نقدی و قابل بازخرید. رپد توکن‌های تسویه نقدی را نمی‌توان برای دارایی که به آن پگ شده‌اند بازخرید کرد. در مقابل، رپد توکن‌های قابل بازخرید را می‌توان با دارایی زیرساخت آنها مبادله کرد. به عنوان مثال بلاک چین‌های مونرو و زی کش، میزبان رپد توکن‌های خصوصی هستند.
رپد توکن‌ها چگونه کار می‌کنند؟ ادامه مطلب
