قرارداد مشارکت در ساخت، یک توافق نامه است که بین دو طرف، یعنی مالک زمین و سازنده، امضا می‌شود. در این قرارداد، مالک زمین ملک خود را به‌عنوان سرمایه به سازنده می‌دهد و هزینه‌های ساخت و ساز ساختمان توسط سازنده تأمین می‌شود. این روش مشارکتی برای سازنده و مالک زمین، مزیت‌هایی را به همراه دارد.
مزایای مشارکت در ساخت
برای سازنده، این نوع قرارداد ریسک‌های ساخت و ساز را بین دو طرف تقسیم می‌کند و باعث کاهش هزینه‌های مورد نیاز برای سرمایه‌گذاری اولیه می‌شود. از سوی دیگر، برای مالک زمین نیز مزایایی وجود دارد. او می‌تواند از نوسازی بنا، افزایش استحکام ساختمان، کسب سود بالاتر به جای فروش ملک، سفارش ساختمان براساس سلیقه شخصی خود، کاهش هزینه‌های نگهداری و تعمیرات ساختمان، و عدم درگیری در روند ساختمان‌سازی بهره برد.
در نهایت، قرارداد مشارکت در ساخت، یک راه حل مطمئن و موثر برای هر دو طرف است تا به بهترین شکل ممکن از فرصت‌ها و مزایای مشترکی که این نوع همکاری ایجاد می‌کند، بهره مند شوند.
تعهدات طرفین قرارداد در مشارکت در ساخت
در قرارداد مشارکت در ساخت، مالک و سازنده تعهداتی دارند. سازنده باید مصالح با کیفیت استفاده کرده و هزینه‌های اجاره موقت را پرداخت نماید. مالک نیز باید بعداً بلاعوض بازپرداخت کند. بلاعوض مشخص کننده تقسیم واحدهای ساختمان است که معمولاً به نسبت 40-60 در نظر گرفته خواهد شد. تعهدات مشخص برای هر طرف از طرفین قرارداد قرار دارد تا اجرای صحیح مشروطی‌ها را تضمین کرده و تقسیم عادلانه واحدهای آپارتمان را فراهم کند.
منبع: سایت آکادمی عمران